riderblog - motoblogi społecznoœci scigacz.pl

Budzik zadzwonił o 4:15. Na dodatek nie powiem, żebym wczoraj przed zaśnięciem zupełnie nie myślał o dzisiejszej przejażdżce. Owszem, myślałem. I to do późna.

Mózg rozpaczliwie próbował analizować dane (praca, 9:00, wtorek, 4:15. Jaka  k**wa czwarta piętnaście? Może jeszcze z 10 minut? Jazdy, motocykl. Aaaa… Motocykl. Poczeka? Nie? Dobra, skuter, karta jazd, wtorek). Ręce bezwiednie naciągały skarpetki na nieco oporne stopy. Skarpetki nie identyczne ale generalnie podobne. Co tam, ciemno jest.

Po wyjściu przed blok deszcz zmył z oczu sen a szybki prysznic z kałuż po drodze rozbudził lepiej niż kawa, której nie wypiłem. Na miejscu byłem o 4:40. 20 minut przed czasem. Wjechałem na plac manewrowy. Pusto. Pomyślałem, że tak dla rozgrzewki śmignę sobie jedną ósemkę skuterem. Okazało się, że to nie jest takie proste, jak myślałem. Po 20 minutach przyjechał instruktor. Czy chcę motocykl? Tak, jasne. 5:00. Zaczynamy.

Szybki test z teorii (nie chwaląc się - 100% poprawnych odpowiedzi), omówienie zagadnień związanych z budową motocykla i szeroko pojętym „przygotowaniem do jazdy” i już. Mogę wsiadać na maszynę, a konkretnie Suzuki GN 125. Mały i lekki. Później doczytałem, że cięższy od mojego skutera o zaledwie 10 kilo.

Wsiadłem i znowu ten sam problem, co podczas pierwszej jazdy V-Stromem: Gaz, hamulec, drugi hamulec tam, gdzie go nie powinno być, sprzęgło tam gdzie drugi hamulec, skrzynia biegów tam gdzie drugi hamulec. Kto powiedział, że jazda skuterem to dobry początek przygody z motocyklami?

Osiem, osiem, osiem, osiem, osiem i slalom. Osiem, osiem, osiem, osiem, osiem i slalom. Osiem, osiem, osiem, osiem, osiem i slalom. Osiem, osiem, osiem, osiem, osiem i slalom. Osiem, osiem, osiem, osiem, osiem i slalom. Pierwsza godzina zajęć praktycznych już za mną. Kilka razy skręciłem głowę nie w tą stronę, w którą powinienem ale za to tylko raz się podparłem nogą. Może jednak ta jazda skuterem czegoś uczy?

40 minut w siodle minęło szybciej niż mógłbym przypuszczać a jazda nawet po placu jest fajna. Wiecie, chyba właśnie o to mi chodziło. Dzięki za pozytywną motywację, parę wpisów temu.

PS: Jeżeli ktoś jest ciekaw, to Tofik (kot z poprzedniego wpisu) został wyleczony, odrobaczony, wykarmiony i już znalazł nowy dom. Mimo szczerych chęci nie udało nam się pogodzić jego futra z moim uczuleniem.